SEMANÁRIO LITÚRGICO
SOLENIDADE DOS
APOSTÓLOS SÃO PEDRO E SÃO PAULO
29 de Junho de 2025
Celebrada por Sua Santidade,
o Papa João Paulo I,
na Basílica Vaticano de São Pedro
__________________
RITOS INICIAIS
CANTO DE ENTRADA
Tu es Petrus
Reunido o povo, o sacerdote dirige-se com os ministros ao altar, enquanto se executa o canto de entrada.
TU ES PETRUS,
ET SUPER HANC PETRAM
ÆDIFICABO ECCLESIAM MEAM
TU ES PETRUS,
ET SUPER HANC PETRAM
ÆDIFICABO ECCLESIAM MEAM
ET PORTÆ INFERI NON PRÆVALEBUNT ADVERSUS EAM
ET TIBI DABO CLAVES REGNI CÆLORUM
TU ES PETRUS,
ET SUPER HANC PETRAM
ÆDIFICABO ECCLESIAM MEAM
QUODCUMQUE LIGAVERIS SUPER TERRAM,
ERIT LIGATUM ET IN CÆLIS
ET TIBI DABO CLAVES REGNI CÆLORUM
TU ES PETRUS,
ET SUPER HANC PETRAM
ÆDIFICABO ECCLESIAM MEAM
Chegando ao altar, faz com os ministros uma profunda inclinação, beija o altar em sinal de veneração e, se for oportuno, incensa a cruz e o altar. Depois se dirige com os ministros à cadeira.
RITOS INICIAIS
SAUDAÇÃO INICIAL
Então, a Missa inicia-se com o sinal da cruz e segue como de costume.
Papa: In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti.
℟.: Amen.
Em seguida, o Santo Padre, abrindo os braços, saúda o povo com uma das seguintes fórmulas:
Papa: Grátia Dómini nostri Iesu Christi, et cáritas Dei,
et communicátio Sancti Spíritus sit cum ómnibus vobis.
℟.: Et cum spíritu tuo.
Ou:
Papa: Pax Vobis.
℟.: Et cum spíritu tuo.
ATO PENITNCIAL
Papa: Fratres, agnoscámus peccáta nostra, ut apti simus ad sacra mystéria celebránda.
Após um momento de silêncio, usa-se a seguinte fórmula:
Papa: Confitemur peccata nostra:
℟.: Confíteor Deo omnipoténti et vobis, fratres,
quia peccávi nimis cogitatióne, verbo, ópere et omissióne:
e, batendo no peito, dizem:
mea culpa, mea culpa, mea máxima culpa. Ideo precor beátam Maríam semper Vírginem, omnes Angelos et Sanctos, et vos, fratres, oráre pro me ad Dóminum Deum nostrum.
Segue-se a absolvição sacerdotal:
Papa: Misereátur nostri omnípotens Deus et, dimíssis pecátis nostris, perdúcat nos ad vitam ætérnam.
℟.: Amen.
Seguem-se as invocações Kýrie eléison, caso já não tenham ocorrido no ato penitencial:
℣.: Kýrie, eléison.
℟.: Kýrie, eléison.
℣.: Christe, eléison.
℟.: Christe, eléison.
℣.: Kýrie, eléison.
℟.: Kýrie, eléison.
Ⓗ Segue-se, quando previsto, o hino.
HINO DE LOUVOR
GLÓRIA A DEUS NAS ALTURAS
Quando for prescrito, canta-se ou recita-se em seguida o hino:
℣.: Glória in excélsis Deo et in terra pax homínibus bonæ voluntátis. Laudámus te,benedícimus te, adorámus te, glorificámus te, grátias ágimus tibi propter magnam glóriam tuam, Dómine Deus, Rex cæléstis, Deus Pater omnípotens. Dómine Fili Unigénite, Iesu Christe, Dómine Deus, Agnus Dei, Fílius Patris, qui tollis peccáta mundi, miserére nobis; qui tollis peccáta mundi, súscipe deprecatiónem nostram. Qui sedes ad déxteram Patris, miserére nobis.
Quóniam tu solus Sanctus, tu solus Dóminus, tu solus Altíssimus, Iesu Christe, cum Sancto Spíritu: in glória Dei Patris. Amen.
ORAÇÃO DA COLETA
- Momento de silêncio -
Terminado o hino, de mãos unidas, o sacerdote diz:
Pres.: Oremus.
E todos oram com o sacerdote, por algum tempo, em silêncio.
Deus, qui nobis hodie sanctam laetitiam celebrandi Sanctos Apostolos Petri et Pauli tribuis, concede ut Ecclesia tua in omnibus doctrinam horum Apostolorum sequatur, qui nobis fundamenta fidei dederunt. Per Dominum nostrum Iesum Christum, Filium tuum, qui tecum vivit et regnat, in unitate Spiritus Sancti, per omnia saecula saeculorum.
℟.: Amen.
LITURGIA DA PALAVRA
PRIMEIRA LEITURA
(At 12, 1-11)
Leitor: Leitura dos Atos dos Apóstolos
Naqueles dias, rei Herodes prendeu alguns membros da Igreja, para torturá-los. 2Mandou matar à espada Tiago, irmão de João. E, vendo que isso agradava aos judeus, mandou também prender a Pedro. Eram os dias dos Pães ázimos. Depois de prender Pedro, Herodes colocou-o na prisão, guardado por quatro grupos de soldados, com quatro soldados cada um. Herodes tinha a intenção de apresentá-lo ao povo, depois da festa da Páscoa. Enquanto Pedro era mantido na prisão, a Igreja rezava continuamente a Deus por ele. Herodes estava para apresentá-lo. Naquela mesma noite, Pedro dormia entre dois soldados, preso com duas correntes; e os guardas vigiavam a porta da prisão. Eis que apareceu o anjo do Senhor e uma luz iluminou a cela. O anjo tocou o ombro de Pedro, acordou-o e disse: “Levanta-te depressa!” As correntes caíram-lhe das mãos. O anjo continuou: “Coloca o cinto e calça tuas sandálias!” Pedro obedeceu e o anjo lhe disse: “Põe tua capa e vem comigo!” Pedro acompanhou-o, e não sabia que era realidade o que estava acontecendo por meio do anjo, pois pensava que aquilo era uma visão. Depois de passarem pela primeira e segunda guarda, chegaram ao portão de ferro que dava para a cidade. O portão abriu-se sozinho. Eles saíram, caminharam por uma rua e logo depois o anjo o deixou. Então Pedro caiu em si e disse: “Agora sei, de fato, que o Senhor enviou o seu anjo para me libertar do poder de Herodes e de tudo o que o povo judeu esperava!”
Leitor: Verbum Domini.
℟.: Deo Gratias.
SALMO RESPONSORIAL
(Salmo 33)
℟. Il Signore mi hah liberato da ogni paura
— Benedicam Dominum Deum in omni tempore, et laus eius in ore meo semper. Anima mea in Domino gloriabitur; audiant humiles et laetentur. ℟.
— Magnificate Dominum Deum mecum, et exaltemus simul nomen eius. Quascumque exquisivi eum, exaudivit me, et ex omnibus tribulationibus meis eripuit me. ℟.
— Respice ad eum et illuminamini, et non confundantur facies vestrae. Clamavit iste pauper ad Deum, et exauditus est, et Dominus de omnibus tribulationibus eius salvavit eum. ℟.
— Caminabit angelus Domini in circuitu timentibus eum, et ipse salvabit eos. Gustate et videte quoniam bonus est Dominus! Beatus vir qui sperat in eo. ℟.
SEGUNDA LEITURA
(2Tm 4, 6-8. 17-18)
Leitor: Leitura da Segunda Carta de São Paulo a Timóteo
Caríssimo: quanto a mim, eu já estou para ser derramado em sacrifício; aproxima-se o momento de minha partida. Combati o bom combate, completei a corrida, guardei a fé. Agora está reservada para mim a coroa da justiça, que o Senhor, justo juiz, me dará naquele dia; e não somente a mim, mas também a todos os que esperam com amor a sua manifestação gloriosa. Mas o Senhor esteve a meu lado e me deu forças, ele fez com que a mensagem fosse anunciada por mim integralmente, e ouvida por todas as nações; e eu fui libertado da boca do leão. O Senhor me libertará de todo mal e me salvará para o seu Reino celeste. A ele a glória, pelos séculos dos séculos! Amém.
Leitor: Verbum Domini.
℟.: Deo Gratias.
ACLAMAÇÃO AO EVANGELHO
(Matteus 16, 18)
Segue-se o Aleluia.
℟.: ALELUIA, ALELUIA, ALELUIA!
℣.: Tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo Ecclesiam meam, et portae inferi non praevalebunt eam.
O diácono, que vai proclamar o Evangelho, inclinando-se profundamente diante do sacerdote, pede a bênção em voz baixa:
℣.: Da mihi benedictionem tuam.
O sacerdote diz em voz baixa:
Pres.: Dominus sit in corde tuo et in labiis tuis: ut digne et competenter annunties Evangelium suum: in nomine Patris, et Filii, + et Spiritus Sancti.
O diácono faz o sinal da cruz e responde:
℣.: Amém.
EVANGELHO
(Mt 16, 13-19)
O diácono ou o sacerdote dirige-se ao ambão, acompanhado, se for oportuno, pelos ministros com o incenso e velas, e diz:
℣.: Dóminus Vobíscum.
℟.: Et cum spíritu tuo.
O diácono ou o sacerdote diz:
℣.: Léctio sancti Evangélii secúndum Mateus.
℟.: Glória tibi, Dómine.
Então o diácono ou o sacerdote, se for oportuno, incensa o livro e proclama o Evangelho.
Naquele tempo, Jesus foi à região de Cesareia de Filipe e ali perguntou aos seus discípulos: “Quem dizem os homens ser o Filho do Homem?” Eles responderam: “Alguns dizem que é João Batista; outros que é Elias; outros ainda, que é Jeremias ou algum dos profetas”. Então Jesus lhes perguntou: “E vós, quem dizeis que eu sou?” Simão Pedro respondeu: “Tu és o Messias, o Filho do Deus vivo”. Respondendo, Jesus lhe disse: “Feliz és tu, Simão, filho de Jonas, porque não foi um ser humano que te revelou isso, mas o meu Pai que está no céu. Por isso eu te digo que tu és Pedro, e sobre esta pedra construirei a minha Igreja, e o poder do inferno nunca poderá vencê-la. Eu te darei as chaves do Reino dos Céus: tudo o que tu ligares na terra será ligado nos céus; tudo o que tu desligares na terra será desligado nos céus”.
℣.: Verbum Salutis.
℟.: Laus tibi, Christe.
Depois beija o livro, dizendo em silêncio.
HOMILIA
Obrigatória
Em seguida, faz-se a homilia, que compete ao sacerdote ou diácono; ela é obrigatória em todos domingos e festas de preceito e recomendada também nos outros dias.
APRESENTAÇÃO DO DECANO
os diáconos dirigem-se até junto do túmulo de S. Pedro e tomam o pálio, levando-o até junto do Santo Padre, que os aguarda sentado em sua cadeira, de mitra.
Em seguida, o Cardeal Proto-Diácono, sem mitra, apresenta ao Papa o Arcebispo que deve receber o pálio com estas palavras:
Proto-Diácono: Beatissime Pater, Reverendissimus Pater Decanus hic praesens, cum fideli et oboedienti reverentia ante Sanctitatem Vestram et Sedem Apostolicam, humiliter postulat ut Sanctitas Vestra sibi pallium, ex Confessione Beati Petri sumptum, concedat, quasi signum auctoritatis qua Metropolitani, in communione cum Ecclesia Romana, in suis circumscriptionibus ornati sunt.
JURAMENTO DO DECANO
O Arcebispo profere então, em pé, sua fórmula de juramento:
Decano: Ego, Domnus Ioannes Petrus Cardinalis oliva, Decanus Sacri Collegii Cardinalium, semper fidelis et oboediens ero Beato Apostolo Petro, Sanctae et Apostolicae Ecclesiae Romanae, tibi, Summo Pontifici, et legitimis successoribus tuis. Utinam mihi Deus Omnipotens in hoc auxilium ferat.
APRESENTAÇÃO DOS ARCEBISPOS
Em seguida, o Cardeal Proto-Diácono, sem mitra, apresenta ao Papa os Arcebispos que devem receber o pálio com estas palavras:
Beatissime Pater, Reverendissimi Archiepiscopi hic praesentes, cum fideli et oboedienti reverentia ante Sanctitatem Tuam et Sedem Apostolicam, humiliter petunt ut Sanctitas Tua eis pallium, ex Confessione Beati Petri sumptum, concedat, quasi signum auctoritatis qua Metropolitani, in communione cum Ecclesia Romana, in suis propriis circumscriptionibus ornati sunt. Ceteri Archiepiscopi nuper ad Ecclesias Metropolitanas promoti, qui hodie Romam venire non potuerunt, humiliter petunt ut pallium, nomine et loco Sanctitatis Tuae, a Pontificio legato, singuli in sua Ecclesia Metropolitana, accipere possint.
JURAMENTOS DOS ARCEBISPOS
Os Arcebispos proferem então, em pé, sua fórmula de juramento:
Ego, Kauã Davi, Archidioecesis Aparecidae Archiepiscopus, semper fidelis et oboediens ero Beato Apostolo Petro, Sanctae et Apostolicae Romanae Ecclesiae, tibi, Summo Pontifici, et legitimis successoribus tuis. Utinam mihi Deus omnipotens in hac re auxilium ferat.
BÊNÇÃO DOS PÁLIOS
Segue-se a bênção dos pálios. O Santo Padre, sem mitra e em pé, de braços abertos, tendo os pálios diante de si, diz:
Papa: Deus, Pastor aeterne animarum, per Filium tuum Iesum Christum, eos quos imperio tuo sub imagine boni Pastoris, Beati Petri et Successorum eius, commisisti, tibi nomine ovium gregis vocasti. Per ministerium nostrum, gratiam benedictionis tuae infunde super haec pallia, quae realitatem curae pastoralis repraesentant electa. Benigne accipe preces quas tibi humiliter dirigimus, et concede, meritis et intercessione Apostolorum, ut qui, per donum tuum, haec pallia ferent, se pastores gregis tui agnoscent et realitatem nomine significatam in vita sua transferant. Iugum Evangelii, humeris suis impositum, super se suscipiant, et leve ac dulce sit eis exemplo fidelitatis perseverantis alios in via mandatorum tuorum praecedere posse, donec in aeternum Pascha regni tui introduci mereantur. Per Christum Dominum nostrum.
℟.: Amen.
IMPOSIÇÃO DOS PÁLIOS
Abençoados os pálios, o Santo Padre recebe a mitra e recita de uma vez a fórmula de imposição:
Papa: Ad gloriam Dei omnipotentis et ad laudem Beatissimae Virginis Mariae et Beatorum Apostolorum Petri et Pauli, pro decore Sedum vobis commissarum, in signum potestatis vestrae metropolitanae, pallium ex Confessione Beati Petri sumptum vobis committimus, ut illud intra fines provinciae vestrae ecclesiasticae geratis. Sit vobis hoc pallium symbolum unitatis et signum communionis cum Sede Apostolica; sit vinculum caritatis et incitamentum fortitudinis, ut in die adventus et revelationis magni Dei et Principis pastorum, Iesu Christi, cum grege vobis commisso, vestem immortalitatis et gloriae consequamini. In nomine Patris, et Filii, et Spiritus Sancti.
℟.: Amen.
Em seguida, cada Arcebispo aproxima-se do Papa, recebe dele o pálio e é saudado com o abraço da paz.
Papa: Pax vobiscum sit.
Arcebispo: Amor Christi nos univit.
Por último, o Prefeito da Congregação para os Bispos recebe do Santo Padre os pálios destinados aos Metropolitas ausentes.
PROFISSÃO DE FÉ
Símbolo dos Apóstolos
℣.: Credo in Deum.
℟.: Credo in unum Deum, Patrem omnipoténtem, factórem cæli et terræ, visibílium ómnium et invisibílium. Et in unum Dóminum Iesum Christum, Fílium Dei Unigénitum, et ex Patre natum ante ómnia saécula. Deum de Deo, lumen de lúmine, Deum verum de Deo vero, génitum, non factum, consubstantiálem Patri: per quem ómnia facta sunt. Qui propter nos hómines et propter nostram salútem descéndit de cælis. Et incarnátus est de Spíritu Sancto ex María Vírgine, et homo factus est. Crucifíxus étiam pro nobis sub Póntio Piláto; passus et sepúltus est, et resurréxit tértia die, secúndum Scriptúras, et ascéndit in cælum, sedet ad déxteram Patris. Et íterum ventúrus est cum glória, iudicáre vivos et mórtuos, cuius regni non erit finis. Et in Spíritum Sanctum, Dóminum et vivificántem: qui ex Patre Filióque procédit. Qui cum Patre et Fílio simul adorátur et conglorificátur: qui locútus est per prophétas. Et unam, sanctam, cathólicam et apostólicam Ecclésiam. Confíteor unum baptísma in remissiónem peccatórum. Et exspécto resurrectiónem mortuórum, et vitam ventúri saéculi. Amen.
LITURGIA DA PALAVRA
PREPARAÇÃO DAS OFERENDAS
Inicia-se o canto da preparação das oferendas, enquanto os ministros colocam no altar o corporal, o sanguinho, o cálice, a pala e o Missal.
Convém que os fiéis expressem sua participação trazendo uma oferenda, seja pão e vinho para a celebração da Eucaristia, seja outro donativo para auxílio da comunidade e dos pobres.
O sacerdote, de pé junto ao altar, recebe a patena com o pão em suas mãos e, levantando-a um pouco sobre o altar, diz em silêncio.
Em seguida, coloca a patena com o pão sobre o corporal.
O diácono ou o sacerdote coloca vinho e um pouco d'água no cálice, rezando em silêncio.
Em seguida, o sacerdote recebe o cálice em suas mãos e, elevando-o um pouco sobre o altar, diz em silêncio.
Coloca o cálice sobre o corporal.
Em seguida o sacerdote, profundamente inclinado, reza em silêncio.
E, se for oportuno, incensa as oferendas, a cruz e o altar. Depois, o diácono ou outro ministro incensa o sacerdote e o povo.
Em seguida, o sacerdote, de pé ao lado do altar, lava as mãos, dizendo em silêncio.
CONVITE À ORAÇÃO
Estando, depois, no meio do altar e voltado para o povo, o sacerdote estende e une as mãos e diz:
Pres.: Orate, fratres et sorores, ut sacrificium Ecclesiae, in hac restaurata pausa familiae ad caelum, a Deo Patre Omnipotente accipiatur.
℟.: Suscípiat Dóminus sacrifícium de mánibus tuis ad laudem et glóriam nóminis sui, ad utilitátem quoque nostram totiúsque Ecclésiæ suæ sanctæ.
ORAÇÃO SOBRE AS OFERENDAS
- Preserve-se o silêncio -
Em seguida, abrindo os braços, o sacerdote profere a oração sobre as oferendas:
Pres.: Donationes, quas tibi ad consecrationem offerimus, comitetur oratio Apostolorum tuorum, Domine, et corda nostra ad te convertantur dum hoc sacrificium celebramus. Per Christum Dominum nostrum.
℟.: Amen.
PREFÁCIO DA MISSA DO DIA
A dupla missão de Pedro e Paulo na Igreja
Começando a Oração Eucarística, o sacerdote abre os braços e diz:
℣.: Dóminus vobíscum.
℟.: Et cum spíritu tuo.
Erguendo as mãos, o sacerdote prossegue:
℣.: Sursum corda.
℟.: Habémus ad Dóminum.
O sacerdote, com os braços abertos, acrescenta:
℣.: Grátias agámus Dómino Deo nostro.
℟.: Dignum et iustum est.
O sacerdote, de braços abertos, continua o prefácio.
Vere decet et iustum est, officium nostrum et salus nostra, semper et ubique tibi gratias agere, Domine, sancte Pater, omnipotens et aeterne Deus. Hodie nobis gaudium celebrandi festum Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli concedis. Petrus, primus qui fidem in Christum confessus est, Ecclesiam primitivam in hereditate Israel fundavit; Paulus, magister et doctor fidei, mysterii profunditates illuminavit et Evangelium omnibus gentibus praedicavit. Sic, diversis modis, ambo unam familiam Christi congregaverunt et, corona martyrii uniti, hodie eandem venerationem per totum orbem terrarum accipiunt. Ergo, cum omnibus angelis et sanctis, te sine intermissione laudamus et una voce cantamus (dicimus):
Ao seu final, une as mãos e, com o povo, conclui o Prefácio, cantando ou em voz alta dizendo:
℟.: Sanctus, Sanctus, Sanctus Dóminus Deus Sábaoth. Pleni sunt cæli et terra glória tua. Hosánna in excélsis. Benedíctus qui venit in nómine Dómini. Hosánna in excélsis.
CANÔN ROMANO
ORAÇÃO EUCARÍSTICA I
O sacerdote, de braços abertos, diz:
Pres.:
Te ígitur, clementíssime Pater, per Iesum Christum, Fílium tuum, Dóminum nostrum, súpplices rogámus ac pétimus, uti accépta hábeas et benedícas + hæc dona, hæc múnera, hæc sancta sacrifícia illibáta, in primis, quæ tibi offérimus pro Ecclésia tua sancta cathólica: quam pacificáre, custodíre, adunáre et régere dignéris toto orbe terrárum: una cum fámulo tuo Papa nostro João Paulo et Antístite nostro Felipe José, Eric Emanuel e Enzo Vieira et ómnibus orthodóxis atque cathólicæ et apostólicæ fídei cultóribus.
*Aqui pode-se fazer menção dos Bispos Coadjutores ou Auxiliares, conforme vem indicado na Instrução Geral sobre o Missal Romano, n. 149
Memento dos vivos
1C: Meménto, Dómine, famulórum famularúmque tuárum N. et N.
une as mãos e reza em silêncio por aqueles que quer recordar.
De braços abertos, prossegue:
et ómnium circumstántium, quorum tibi fides cógnita est et nota devótio, pro quibus tibi offérimus: vel qui tibi ófferunt hoc sacrifícium laudis, pro se suísque ómnibus: pro redemptióne animárum suárum, pro spe salútis et incolumitátis suæ: tibíque reddunt vota sua ætérno Deo, vivo et vero.
"Infra actionem"
2C:
Communicántes, et memóriam venerántes, in primis gloriósæ semper Vírginis Maríæ, Genetrícis Dei et Dómini nostri Iesu Christi, + sed et beáti Ioseph, eiúsdem Vírginis Sponsi, et beatórum Apostolórum ac Mártyrum tuórum: Petri et Pauli, Andréæ, (Iacóbi, Ioánnis, Thomæ, Iacóbi, Philíppi, Bartholomaéi, Matthaéi, Simónis et Thaddaéi: Lini, Cleti, Cleméntis, Xysti, Cornélii, Cypriáni, Lauréntii, Chrysógoni, Ioánnis et Pauli, Cosmæ et Damiáni) et ómnium Sanctórum tuórum; quorum méritis precibúsque concédas, ut in ómnibus protectiónis tuæ muniámur auxílio. (Per Christum Dóminum nostrum. Amen.)
O sacerdote, com os braços abertos, continua:
Pres.:
Hanc ígitur oblatiónem servitútis nostræ, sed et cunctæ famíliæ tuæ, quaésumus, Dómine, ut placátus accípias: diésque nostros in tua pace dispónas, atque ab ætérna damnatióne nos éripi et in electórum tuórum iúbeas grege numerári. (Per Christum Dóminum nostrum. Amen.)
Estendendo as mãos sobre as oferendas, diz:
Pres.:
Quam oblatiónem tu, Deus, in ómnibus, quaésumus, benedíctam, adscríptam, ratam, rationábilem, acceptabilémque fácere dignéris: ut nobis Corpus et Sanguis fiat dilectíssimi Fílii tui, Dómini nostri Iesu Christi.
O relato da instituição da Eucaristia seja proferido de modo claro e audível, como requer a sua natureza.
Qui, prídie quam paterétur, accépit panem in sanctas ac venerábiles manus suas,
et elevátis óculis in cælum ad te Deum Patrem suum omnipoténtem,
tibi grátias agens benedíxit, fregit, dedítque discípulis suis.
Mostra ao povo a hóstia consagrada, coloca-a na patena e genuflete em adoração.
Então prossegue:
Símili modo, postquam cenátum est, accípiens et hunc præclárum cálicem in sanctas ac venerábiles manus suas, item tibi grátias agens benedíxit, dedítque discípulis suis.
Mostra o cálice ao povo, coloca-o sobre o corporal e genuflete em adoração.
Pres.:
Mystérium fídei.
A assembleia aclama:
Mortem tuam annuntiámus, Dómine, et tuam resurrectiónem confitémur, donec vénias.
O sacerdote, de braços abertos, diz:
Pres.:
Unde et mémores, Dómine, nos servi tui, sed et plebs tua sancta, eiúsdem Christi, Fílii tui, Dómini nostri, tam beátæ passiónis, necnon et ab ínferis resurrectiónis, sed et in cælos gloriósæ ascensiónis: offérimus præcláræ maiestáti tuæ de tuis donis ac datis hóstiam puram, hóstiam sanctam, hóstiam immaculátam, Panem sanctum vitæ ætérnæ et Cálicem salútis perpétuæ.
Supra quæ propítio ac seréno vultu respícere dignéris; et accépta habére, sícuti accépta habére dignátus es múnera púeri tui iusti Abel, et sacrifícium Patriárchæ nostri Abrahæ, et quod tibi óbtulit summus sacérdos tuus Melchísedech, sanctum sacrifícium, immaculátam hóstiam.
Une as mãos e, inclinando-se, diz:
Pres.:
Súpplices te rogámus, omnípotens Deus: iube hæc perférri per manus sancti Angeli tui in sublíme altáre tuum, in conspéctu divínæ maiestátis tuæ; ut, quotquot ex hac altáris participatióne sacrosánctum Fílii tui Corpus et Sánguinem sumpsérimus, omni benedictióne cælésti et grátia repleámur. (Per Christum Dóminum nostrum. Amen.)
3C:
Meménto étiam, Dómine, famulórum famularúmque tuárum N. et N., qui nos præcessérunt cum signo fídei, et dórmiunt in somno pacis.
Une as mãos e, em silêncio, reza brevemente pelos defuntos que deseja recordar.
De braços abertos, prossegue:
Ipsis, Dómine, et ómnibus in Christo quiescéntibus, locum refrigérii, lucis et pacis, ut indúlgeas, deprecámur. (Per Christum Dóminum nostrum. Amen.)
4C:
Nobis quoque peccatóribus fámulis tuis, de multitúdine miseratiónum tuárum sperántibus, partem áliquam et societátem donáre dignéris cum tuis sanctis Apóstolis et Martýribus: cum Ioánne, Stéphano, Matthía, Bárnaba, (Ignátio, Alexándro, Marcellíno, Petro, Felicitáte, Perpétua, Agatha, Lúcia, Agnéte, Cæcília, Anastásia) et ómnibus Sanctis tuis: intra quorum nos consórtium, non æstimátor mériti, sed véniæ, quaésumus, largítor admítte.
Une as mãos.
Per Christum Dóminum nostrum. Per quem hæc ómnia, Dómine, semper bona creas, sanctíficas, vivíficas, benedícis, et præstas nobis.
DOXOLOGIA FINAL
Ergue a patena com a hóstia e o cálice, dizendo:
Papa: Per ipsum, et cum ipso, et in ipso, est tibi Deo Patri omnipoténti, in unitáte Spíritus Sancti, omnis honor et glória per ómnia saécula sæculórum.
A assembleia aclama:
℟.: Amen.
Segue-se o rito da comunhão.
ORAÇÃO DO SENHOR
Tendo colocado o cálice e a patena sobre o altar, o Papa diz, de mãos unidas:
Papa: Præcéptis salutáribus móniti, et divína institutióne formáti, audémus dícere:
O Santo Padre abre os braços e prossegue com o povo:
Pater Noster, qui es in cælis: sanctificétur nomen tuum; advéniat regnum tuum; fiat volúntas tua, sicut in cælo, et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie; et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris; et ne nos indúcas in tentatiónem; sed líbera nos a malo.
O Papa prossegue sozinho, de braços abertos:
Papa: Líbera nos, quaésumus, Dómine, ab ómnibus malis, da propítius pacem in diébus nostris, ut, ope misericórdiæ tuæ adiúti, et a peccáto simus semper líberi et ab omni perturbatióne secúri: exspectántes beátam spem et advéntum Salvatóris nostri Iesu Christi.
O sacerdote une as mãos.
O povo conclui a oração, aclamando:
Papa: Líbera nos, quaésumus, Dómine, ab ómnibus malis, da propítius pacem in diébus nostris, ut, ope misericórdiæ tuæ adiúti, et a peccáto simus semper líberi et ab omni perturbatióne secúri: exspectántes beátam spem et advéntum Salvatóris nostri Iesu Christi.
O sacerdote une as mãos.
O povo conclui a oração, aclamando:
Quia tuum est regnum, et potéstas, et glória in saécula.
O Papa, de braços abertos, diz em voz alta:
Papa: Dómine Iesu Christe, qui dixísti Apóstolis tuis: Pacem relínquo vobis, pacem meam do vobis: ne respícias peccáta nostra, sed fidem Ecclésiæ tuæ; eámque secúndum voluntátem tuam pacificáre et coadunáre dignéris. Qui vivis et regnas in saécula sæculórum.
O povo responde:
℟.: Amen.
Papa: Dómine Iesu Christe, qui dixísti Apóstolis tuis: Pacem relínquo vobis, pacem meam do vobis: ne respícias peccáta nostra, sed fidem Ecclésiæ tuæ; eámque secúndum voluntátem tuam pacificáre et coadunáre dignéris. Qui vivis et regnas in saécula sæculórum.
O povo responde:
℟.: Amen.
O Papa, voltado para o povo, estendendo e unindo as mãos, acrescenta:
Papa: Pax Dómini sit semper vobíscum.
℟.: Et cum spíritu tuo.
Papa: Pax Dómini sit semper vobíscum.
℟.: Et cum spíritu tuo.
FRACÇÃO DO PÃO
(Agnus dei)
Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi:
miserére nobis.
Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi:
miserére nobis.
Agnus Dei, qui tollis peccáta mundi:
dona nobis pacem.
Em seguida, o sacerdote parte o pão consagrado sobre a patena e coloca um pedaço no cálice, rezando em silêncio
Em seguida, o sacerdote, de mãos unidas, reza em silêncio
Papa: Ecce Agnus Dei, ecce qui tollit peccáta mundi. Beáti qui ad cenam Agni vocáti sunt.
E acrescenta, com o povo, uma só vez:
℟.: Dómine, non sum dignus, ut intres sub téctum meum, sed tantum dic verbo, et sanábitur ánima mea.
E acrescenta, com o povo, uma só vez:
℟.: Dómine, non sum dignus, ut intres sub téctum meum, sed tantum dic verbo, et sanábitur ánima mea.
O sacerdote, voltado para o altar, reza em silêncio e reverentemente comunga o Corpo de Cristo.
Depois, segura o cálice e reza em silêncio e reverentemente comunga o Sangue de Cristo.
Em seguida, toma a patena ou o cibório, aproxima-se dos que vão comungar e mostra a hóstia um pouco elevada a cada um deles, dizendo:
℣.: O Corpo de Cristo.
O que vai comungar responde:
℟.: Amém.
Enquanto o sacerdote comunga o Corpo de Cristo, faça se a oração de comunhão espiritual antes e logo em seguida inicia-se o canto da Comunhão.
ORAÇÃO DE
COMUNHÃO ESPIRITUAL
A oração seja proferida por aqueles que estão presentes na celebração, antes ou depois do cântico de comunhão.
℣.: Meu Jesus, Eu creio que estais presente no Santíssimo Sacramento do Altar. Amo-vos sobre todas as coisas, e minha alma suspira por Vós. Mas como não posso receber-Vos agora no Santíssimo Sacramento, vinde, ao menos espiritualmente, ao meu coração. Abraço-me convosco come se já estivésseis comigo: uno-me Convosco inteiramente. Ah! Não permitais que torne a Separar-me de vós! Amém!
COMUNHÃO
Inicia-se então o canto da comunhão:
Enquanto o sacerdote comunga o Corpo de Cristo, inicia-se o canto da Comunhão.
Terminada a Comunhão, o sacerdote, o diácono ou acólito purifica a patena e o cálice.
Enquanto se faz a purificação, o sacerdote reza.
Então o sacerdote pode voltar à cadeira. É aconselhável guardar algum tempo de silêncio sagrado ou proferir um salmo ou outro cântico de louvor.
ORAÇÃO PÓS COMUNHÃO
Mantenha-se o silêncio
Em seguida, junto ao altar ou à cadeira, o sacerdote, de pé, voltado para o povo, diz de mãos unidas:
Papa: Oremus.
Em seguida, o sacerdote, de braços abertos, profere a oração Depois da comunhão.
Hoc sacramento renovati, da nobis, Domine, ut in Ecclesia tua ita vivamus, ut, perseverantes in fractione panis et in doctrina Apostolorum, in caritate tua radicati, simus unum cor et unam animam. Per Christum Dominum nostrum.
Ao terminar, o povo aclama:
℟.: Amém.
℟.: Amém.
RITOS FINAIS
BÊNÇÃO FINAL
Santos Pedro e Paulo
Se necessário, façam-se breves comunicações ao povo.
Em seguida, faz-se a despedida. O Santo Padre, voltado para o povo, abre os braços e diz:
Papa: Dominus vobiscum.
℟.: Et cum spíritu tuo.
Papa: Dominus vobiscum.
℟.: Et cum spíritu tuo.
o diácono ou o próprio sacerdote diz ao povo.
℣.: Inclinate vos ad benedictionem.
℣.: Inclinate vos ad benedictionem.
O celebrante diz:
Papa: Sit nomen Domini benedictum.
℟.: Ex hoc nunc et usque in sǽculum.
O celebrante diz:
Papa: Adiutórium nostrum in nomine Domini.
℟.: Qui fecit cælum et terram.
Papa: Benedicat vos Deus omnipotens, qui vobis dedit fundamentum fidei quam Petrus Apostolus vi praedicavit et super quam Ecclesia aedificata est.
℟.: Amen.
Papa: Is, qui vos per indefessam Pauli apostoli praedicationem instruxit, exemplo suo vos doceat ut semper novos fratres ad Christum alliciatis.
℟.: Amen.
Papa: Petrus, potentia clavium, Paulus, potentia verbi, et ambo, intercessione sua, nos ad illam patriam ducunt, quo merito pervenerunt, alter cruce, alter gladio.
℟.: Amen.
Papa: Et benedictio Dei omnipotentis, Patris + et Filii + et Spiritus Sancti + descendat super vos et maneat vobiscum in aeternum.
℟.: Amen.
℟.: Amen.
℣.: Ite Missa Est.
℟.: Deo Grátias.
Então o Papa beija o altar em sinal de veneração, como no início. Feita com os ministros a devida reverência e vai em direção à varanda das bênçãos, abaixo segure o rito: